Rotterdam: Lulu’s eerste citytrip

Als er iets is dat Shih en ik graag doen, dan is het lekker eten en nieuwe dingen proeven. Onze citytrips zijn dan ook altijd in functie van “the food” en minder van de musea en de bezienswaardigheden. Toen we een paar maanden geleden een voorstel tot huizenruil binnenkregen van een paar Rotterdammers, hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om Miss Lulu eens mee te nemen op reis. Haar eerste citytrip. Geen idee hoe dat zou gaan.

Een paar dagen voor ons vertrek begon Lulu een snotneus te krijgen. Damn! 9 maanden is het gelukt om haar van de microbetjes af te houden en net nu zat ze met een verkoudheid. Met de zakdoeken in de aanslag zijn we dan maar vertrokken voor een uur-en-half-durende rit in de wagen. Alles goed tot het laatste kwartier, dan heeft Shih de reddende iPad met tekenfilms bovengehaald.

Na een korte kennismaking met de vriendelijke noorderbuur Jeroen en de uitwisseling van sleutels en stadstips, konden we laten doordringen waar we eigenlijk terecht gekomen waren. Een sprookjesachtig hoekappartement, badend in het licht (weliswaar boven het stulpje van prostituee Samantha, maar die hebben we gelukkig niet gehoord of gezien ;-) Overal stonden vazen met bloemen, kitcherige beeldjes, karaktervolle tweedehandsfauteuils, kaders vol verhalen, overblijfsels van expotities die Jeroen had georganiseerd en het allerbelangrijkste : 2 goudvissen en een konijntje. Koko was enorm tam en mocht vrij rondlopen in huis. Je kan je natuurlijk inbeelden hoe goed Lulu en Koko het met elkaar konden vinden ;-)

Dus zoals ik al zei gaan we graag uit eten als we op reis zijn. Lulu aan tafel houden ging verbazend goed. En godzijdank heeft ze op restaurant nooit haar keel opengezet, behalve dan om te proeven van wat er in mama en papa’s bord lag. 

Alleen had ze het wat moeilijk met haar middagdutje. Ze viel gemakkelijk in slaap in de kinderwagen, maar ze werd niet zo vrolijk wakker. Dan maar 2 korte dutjes in plaats van 1 lange. Haar verkoudheid zorgde ook wel voor extra vermoeidheid, maar voor de rest is alles zeer vlot verlopen en heeft ze veel plezier gehad.

Rotterdam heeft mijn hart nog niet gestolen, de architectuur voelt nogal kil aan. Het was ook nog volop winter. Het centraal station was het enige architecturale hoogstandje dat ik wel kon smaken.

 

Maar als je, zoals ons, van eten houdt, is er wel veel te beleven. De Aziatische en Surinaamse keuken is overal aanwezig en de moderne Markthal is fantastisch. Kijk niet naar het afgrijselijke plafond en het vele volk, maar wel naar de tientallen eetkraampjes en tonnen verschillende authentieke ingrediënten. De tip van Jeroen over Katendrecht was daarom een leuke verrassing, daar had je de Fenix Food Factory. Dat is een kleinere en charmantere versie van de Markthal, al is het aanbod van de eetkraampjes in de Markthal groter. Hier een kaart met een handvol adresjes in Rotterdam.

Als afsluiter van het weekend namen we Lulu mee naar de Rotterdamse dierentuin. Bij de vissen voelde ze zich als een, jawel, vis in het water, in de vlindertuin was ze al wat stilgevallen en zag ik alleen maar nieuwsgierige oogje bewegen vanuit de kinderwagen, bij de papegaaien was mevrouw al vertrokken naar dromenland. Toen zijn wij nog even naar de baby-ijsbeer-tweeling gaan kijken, maar die lagen net als Lulu in een diepe slaap in de vacht van hun moeder tot grote frustratie van de bezoekers. Een paar amateurfotografen die klaarstonden met telelenzen van 1m lang konden alleen maar een adembenemende close-up maken van een bolletje vacht. 

 

Rotterdam was een leuk uitje. Ik heb er een blij gevoel aan overgehouden. Thuiskomen was ook bijzonder leuk omdat ons huis helemaal proper was gemaakt voor de gasten en gelukkig hebben ze het even proper achtergelaten.

Vandaag moet Lulu terug onder de scanner. De hoop op goed nieuws is zeer groot. Eind deze week krijgen we de resultaten. Als we haar behandeling mogen stoppen, zouden we graag, voor we beiden terug gaan werken, met Lulu en Shih’s mama naar Shih's familie in Los Angeles reizen. Maar natuurlijk zijn we ook voorbereid op minder goed nieuws. Dan zouden we beiden half time gaan werken zodat er altijd één van ons bij Lulu kan zijn.

Lulu, je weet dat we een zwembroekje gekocht hebben voor jou in Rotterdam. Het is de bedoeling dat je daarmee binnenkort zal pootje baden onder de Californische zon terwijl mama, papa en Ama een lekkere cocktail drinken op het strand. De bedoeling is dat de pleister op je borstkasje er niet meer zal zijn en dat je terug al je haartjes zal hebben. En dat zal de start zijn van je leven zoals het zou moeten zijn. Los van die nare tijd die vanaf dan altijd maar verder en verder achter je zal liggen. Mijn meisje, er staat je nog zoveel te gebeuren en alles zal beter zijn dan vroeger. Dat zou ik je zo graag beloven.