Verleden week is
Lulu terug onder narcose geweest voor een simulatie. Dat was om alles klaar te
maken voor de radiotherapie. Er werd een masker van haar hoofdje gemaakt omdat
ze bij elke sessie exact op dezelfde plaats moet liggen en haar lijfje stond
vol met markeringen die we niet mogen afwassen. Tot onze grote verrassing was
Lulu helemaal niet lastig bij het ontwaken. Bij alle vorige keren was het
minstens een half uur gehuil, soms een uur. Deze keer was ze gewoon zat! Een
dik kwartier was ze precies haar vader op het hoogtepunt van zijn
studententijd, maar voor de rest was ze niet ongemakkelijk of ambetant.
Na de simulatie kregen
we direct een afspraak voor de eerste sessie. Die staat gepland op vrijdag 12
december. Toen ik thuiskwam dacht ik, tiens, gingen we niet een lijstje krijgen
met de lange-termijnrisico’s ? Maar toen ik daarvoor belde, zeiden ze dat de
hoofdarts niet echt specifieke risico’s kon opnoemen. Volgens mij goed nieuws
dus. De hypofyse zal volledig gespaard kunnen worden van de bestraling en voor
de rest zou ze eventueel de “algemene” problemen kunnen krijgen. Dat zijn
meestal concentratiestoornissen, geheugenproblemen, enkele punten IQ-verlies,…
Maar voor hetzelfde geld ook niet. Dus we hopen op zo weinig mogelijk
achterstand en veel kracht om het in te halen moest dat nodig zijn.
