Terwijl Lulu elke dag een beetje beter eet en stilaan terug de oude wordt, wil ik graag iets vertellen over haar kamertje.
Tom, een goeie
vriend van mij, heeft samen met zijn vriendin Britt een zeer mooie blog over
interieur en design, woonblog.be. Ze maakten eerder al het Woonboek en zijn
toen bij ons thuis komen fotograferen. Hun tweede boek, het Mini Woonboek, is
pas uit en deze keer gaat het over kinderkamerinterieurs. Lulu’s kamer staat er
ook in. Bedankt, Tom, voor de mooie foto’s!
Haar kamer is een
samenraapsel van oud en nieuw, een rommeltje van kleur en veel handgemaakte
spulletjes.
In het midden hangt een gigantische lamp gemaakt uit
300 van de 1000 kraanvogels die we voor haar gevouwen hebben. Nog eens merci aan
iedereen voor de vele vouwblaadjes! We hebben de PS Maskros-lamp van Ikea
gebruikt als basis en ipv de witte bloemblaadjes telkens bosjes van 3
origami-kraanvogels erop gekleefd.
Haar deur is
geverfd in krijtbordverf en daar hebben haar geboortekaartje op laten tekenen
in krijt.
De schaapjes in
haar kamer hebben ook een apart verhaal. Veel kindjes hebben een
lievelingsknuffel of een doekje waar ze troost in vinden en de rest van hun
peuterjaren overal met zich meeslepen. Lulu leek dat niet te hebben. Tot ik
haar een klein bol knuffelschaapje gaf. Dat liet ze plots niet meer los. We
dachten dat dat haar vaste knuffel ging worden. Op een dag zette papa haar af
aan de onthaalmoeder en plots was het schaapje verdwenen. Ik was helemaal van
de kaart. Ik heb heel het internet afgeschuimd naar een gelijkaardig schaapje. Maar
nergens te vinden. Ik heb er al 2 andere gekocht, maar ze zijn helemaal niet zo
mooi als dat ene schaapje. Lulu vond het minder erg dan mij. Ze heeft
ondertussen al 1001 andere knuffelrelaties gehad, maar nog steeds geen vaste
;-)
De raket kochten
we tijdens onze trip door The States, toen ik 3 maanden zwanger was en we nog
niet wisten of het een jongen of een meisje ging zijn.
Het konijn met
driehoekjes kreeg ze van goeie vrienden van ons die het meebrachten uit Japan.
Dit
kleedje kreeg Lulu van iemand die we niet kennen die deze blog volgt. Het is een stofje met vliegende kraanvogels. Ik weet niet of ik deze vrouw
al bedankt heb, want het is aangekomen in een woelige periode. Moest ik dit nog
niet gedaan hebben: heel hard bedankt voor de moeite en je creativiteit. Het is nog iets te groot, maar ik kan
al niet wachten tot het past!
Deze poes van
Donna Wilson kreeg Lulu als geboortecadeau van een vriendin. Het kussentje
maakte ik zelf.
De kraanvogel-slinger
aan de muur en de kraanvogel-mobiel kregen we van een vrouw die ook een blog
heeft. We nemen ze mee elke keer we naar het ziekenhuis gaan om haar kamer te
versieren. Nog es bedankt, Veronique!