Deze week was niet
makkelijk. Alles moest en moet nog steeds kiemvrij zijn, haar eten, haar
omgeving… Mijn handen zijn uitgedroogd van ze 20 000 keer per dag te moeten
wassen en daarbovenop constant de vloer, speelgoed en Lulu’s handen te kuisen.
Raad eens wat Lulu deze week bijgeleerd heeft? Inderdaad, ze kan nu ook kuisen.
Ik wou dat ik meer
tijd kon steken in spelen met haar dan altijd alles proper te moeten houden.
Maar goed nieuws is in zicht: morgen gaan we terug binnen in het UZ voor haar tweede chemokuur. Hopelijk is haar bloedwaarde al terug hersteld en mogen we weer
kusjes geven zonder mondmasker!
Gelukkig was er nu
en dan tijd om wat buiten te spelen in de tuin, op haar (gekuiste) glijbaan of
in haar (gekuiste) schommel, met haar tut in de mond zodat ze zeker haar handen
niet in haar mond zou steken (zucht). Vandaag heeft Lulu pruimen verkocht (te
betalen met bloemetjes) en morgen zal ze weer glimlachjes verkopen aan de
verpleegsters in het ziekenhuis… maar alleen aan die die niet aan haar katheter
komen ;-)
En lachen daar was ook tijd voor :-D
Er is één park waar we nu en dan eens naartoe durven gaan omdat het dichtbij is en vrijwel onbekend is bij de Gentenaren. Het Maaltebruggepark. Er is een pony en geitjes en geen volk, dus Lulu kan daar geen virussen oplopen.
