Het is
Pinkstermaandag, Lulu zit in bed, het is 27°C, Shih en ik hebben net buiten
gegeten. Hij is naar binnen gegaan om de dag van zich af te douchen. En ik zit
nog wat aan ons terrastafeltje te turen in de tuin en te denken aan morgen.
Lulu’s eerste dag chemo. Een bang vooruitzicht. Ik wil er eigenlijk nog niet
aan denken.
Plots hoor ik
geklop op de ruit, ik draai me om en daar plakt Shih’s blote poep tegen de
schuifruit. Hij draait zich om en op zijn gezicht die zalige lach. Ik krijg
plots meer zin om mijn dankbaarheid voor hem neer te pennen dan aan morgen te
denken.
Dat is dus mijn
man. En ik zou hem niet anders willen. Als het allemaal te serieus wordt,
brengt hij met humor de dingen in perspectief. Maar er is zoveel meer. Sinds we
een koppel zijn, heb ik nog geen één dag in mijn leven slecht gegeten. Hij
kookt de lekkerste dingen en neemt me mee naar de fijnste restaurants.
Hij is ook mijn
praatmaatje. We kunnen uren praten over wat ons ergert, fascineert of
verwondert. We zijn oereerlijk tegen elkaar over onze gevoelens. Wat het ook
is, ik kan het aan hem kwijt.
Nog iets waar ik
zo van hou is zijn creativiteit en handigheid en zijn streven naar “het leven
zo makkelijk mogelijk te maken”. Voor alles heeft hij een oplossing klaar, of
dat nu het nieuwste interwebzgadget is of een zelfgemaakte constructie, hij
weet hoe het moet.
Maar vooral dat
samen kunnen genieten. Van reizen, foto’s maken, ons interieur mooi en functioneel
maken voor geen geld, dwaze typetjes uitvinden, koken voor onze vrienden, slechte
films zien, samen gaan boarden in de bergen, aangeschoten salsa dansen op een
trouwfeest, wedstrijdjes over wie er gelijk heeft, elkaar plagen, elkaar
creatieve vrijheid geven, zijn Taiwanees getater met zijn ma, wroeten in onze
tuin, het altijd blijvende respect voor elkaar, elkaars foutjes door de vingers
zien, zot doen met Lulu, fantaseren over hoe ze zal zijn als ze groter is…
Om deze en nog
vele andere redenen is hij de man van mijn dromen. En in deze moeilijke tijden
besef ik nogmaals dat de ware is. Zonder hem was ik nu maar een vod en
waarschijnlijk ondervoed.
We zijn al bijna 5
jaar samen, (nog) niet getrouwd, een prachtige dochter die we samen met de
dokters terug gezond gaan maken. Dit is ons project. We zitten in hetzelfde
schuitje, hij en ik. En god, ben ik blij dat het met hem is.
Ik hou van jou,
Shih
Hanne
