Deze ochtend was er nog niet veel meer te zien
van het levendige meisje dat we een week geleden bij ons hadden. Het
recupereren gaat tergend langzaam. Maar ik heb geduld. En ook al duwt ze me weg
als ik haar wil troosten, ik blijf aan haar zijde gewoon om te tonen dat ik er
ben voor haar.
Het zijn lange dagen en ze slaapt veel. Ik was
tussen haar fotootjes aan het bladeren en dit reeksje doet me hartelijk lachen.
Lulu, 3 maand oud en voelt voor het eerst een haarborsteltje op haar hoofd.
Priceless!!
