USA trip september 2012

Het is niet omdat je zwanger bent dat je niet mag reizen. Ik was toen bijna 3 maand ver en niemand wist het. Sommigen beweerden dat er op de foto’s al een buikje te zien was, neen, dat was gewoon een hamburger teveel, vrees ik ;-). Door Arizona, het land der cowboys, reizen en proberen gezond te eten, was niet eenvoudig met al die vette taco’s, super size burgers en Mac ’n Cheese op het menu… Daarom dronk ik regelmatig een V8 groentensapje uit de supermarkt. Maar pas op, drink niet de pikante versie en zeker niet als je naast Shih in een Dodge Challenger zit op de ring rond LA. Want die is er daarna terug uitgekomen, recht in een shopping bag van Fred Segal. Uitgezonderd dat ene moment, heb ik van mijn zwangerschap niet veel last gehad. Hier een overzicht van onze avonturen en de niet te missen plekjes :

Geen roadtrip door The States zonder muscle car! Normaal ben ik redelijk milieubewust, maar voor deze ene keer heb ik m’n principes opzij gezet. Ik had op voorhand een wagen gereserveerd bij Fox. Staar je niet blind op de foto’s op de website, bij dergelijke verhuurbedrijven krijg je alleen maar wat er op dat moment vrij is. Ik wou een Dodge Challenger, maar die ging pas de volgende dag binnen zijn. In afwachting kozen we een vieze foute bling bling Ford. Gelukkig logeerden we niet ver de eerste nacht en de Dodge Challenger van de dag erna klonk veel beter.

Santa Monica - Venice Beach - Malibu Beach

De eerste dagen logeerden we in Santa Monica, LA bij Shih’s nonkel Keh, een vlotte immomakelaar, zijn vrouw Angelina, een food lover van jewelste en hun extreem verlegen puber Aron. Het was mijn eerste kennismaking met de nonkels en tantes van Shih, want behalve zijn moeder, zijn boer en zus, woont iedereen van z’n familie in Taiwan of de Verenigde Staten. Het zijn ongelofelijk gastvrije mensen die weten hoe ze moeten genieten van het leven. Het kan ook moeilijk anders als je in het perfecte Santa Monica woont…

We begonnen onze reis met een toertje op de fiets. Cruisen langs het strand voorbij cliché palmbomen, foute fitness maniaks en schattige Baywatch kottekes. Wel eens leuk om te zien, maar blijf niet langer dan een uur op Venice Beach hangen. Het is te toeristisch en te druk om goed te zijn. Ook de bekende pier van Santa Monica met het reuzenrad is eigenlijk niet de moeite.
Leuker is een stukje naar het noorden rijden op de PCH (Pacific Coast Highway) naar Malibu Beach. Daar kan je wegdromen bij het uitzicht en lachen met de kakafonie van foute strandhuisarchitectuur. Maar je kan ook wenen bij de vele onbereikbare parels van huizen die zo dicht van de waterlijn gebouwd zijn, dat de golven onder de huizen doorstromen. Ja, begin maar al te spelen met de Lotto…

Tip : Normaalgezien zie je niet veel van de zee omdat het redelijk volgebouwd staat met sjieke villa’s, maar nu en dan is er een trapje naar beneden met een stukje onbebouwd strand. Daar zit niet veel volk, hoogstens een hipster koppel met hun hond en het is er makkelijk en gratis parkeren, want het is een woonbuurt. Beeld je gewoon in dat je daar woont en de rest komt vanzelf ;-)

Food food food !

In LA zijn zoveel goeie restaurants en culinaire initiatieven dat we er eigenlijk zouden moeten gaan wonen om alles te kunnen uitproberen. Een fenomeen dat hier ook de kop begint op te steken, maar vooral in LA is ontstaan, zijn de food trucks. Niet zomaar een frituur op wielen, maar kwalitatieve gerechtjes om uit het vuistje te eten. Op Twitter kan je dagelijks volgen waar de trucks staan. In België zou zoiets niet draaien vanwege het slechte weer, maar er zijn toch al mooie jaarlijkse initiatieven zoals Gent Smaakt en het weekend van de rollende keukens in Amsterdam.

Voor de food trucks hadden we geen tijd, maar hier een greep uit de andere leuke adresjes in en rond LA :

1. In ‘n out burger: Van alle fastfoodketens is de In ‘n Out burger al een tijdje de nieuwe hype. Waarschijnlijk omdat iedereen een beetje uitgekeken is op de McDonalds en Burger Kings. Je vindt er dé basis burger, gemaakt met kwalitatieve ingrediënten en de vormgeving doet wat retro aan. De sterkte zit ‘m in de eenvoud.

2. Umami Burger: Totaal het tegenovergestelde van In ‘n Out burger : de luxe gourmet burger, een beetje vergelijkbaar met Ellis Gourmet Burger van bij ons. Probeer zeker de smushed potatoes als side dish, echt heerlijk.

3. Japanese barbecue Tokyo Kalbi : één van de tips van tante Angelina, gemarmerde rundsreepjes van extreem verwende koebeesten op de grill. Je mag zelf je vlees bakken aan de tafel, heel leuk om te doen en ongelofelijk lekker. Niet goedkoop, maar toch de ervaring waard.

Als je wat tijd over hebt in LA (not), kan je een bezoekje brengen aan het oudste McDonalds restaurant dat nog werkt en het crappy museum dat eraan verbonden is. Allé, museum, eerder een slecht belichte gang met een paar vergeelde servietten achter glas. Moeilijk fotografeerbaar dus, maar ik heb het allereerste McDonald’s logo teruggevonden in het boekje “Meet Mister Product”.

 Speedee, een sympathieke kok met een hamburgerhoofd.

Helemaal niet op onze route, maar na het zien van deze mini-documentaire, wilden we absoluut kennismaken met de kerel van Galco’s soda pop store. En we hadden geluk, hij stond in z’n winkel. Hij heeft ons een persoonlijke rondleiding gegeven en we hebben onder andere komkommerlimonade en Jamaicaanse gemberlimonade mogen proeven. Mooi om te zien hoe een kleine zelfstandige met zoveel passie zijn ding doet. Voor ons is hij toch een beetje een held ;-) 

Universal Studios

In LA kan je verschillende filmstudios gaan bezoeken, wij kozen voor Universal Studios omdat het meer dan alleen sets van bekende films zijn, het is een compleet pretpark waar je je op 1001 manieren kan amuseren… en belachelijk maken.

Zie je blije Shih hier op deze foto? Dat was voor de Simpson Ride. Na heb ik niet gefotografeerd, want dat speelde zich af op het toilet…

Tip #1: Op de Jurassic Park Ride word je nat, maar dan ook echt doorweekt. Zo’n beetje waterkanon gevoel. Steek je gerief dus in de locker en doe een regenponcho aan of zoiets. Wij wisten van niks en aan de uitgang verkopen ze handdoeken voor $20 het stuk. Typisch…

Tip #2: De beste ride van het park is de Transformers 3D Ride. Vergeet die lullige brilletjes uit de cinema, dit is 3D voor al je zintuigen. Dit is echt in een film zitten, maar dan ook echt erin. Ik had wel al eens een 3D ride gedaan in EuroDisney. Wel, dat was niks vergeleken bij Transformers. We hadden het gevoel dat we metershoog naar beneden gevallen zijn en ik heb achteraf eens opgezocht hoe hoog die karretjes bewegen, blijkbaar is er maar 6m nodig om je het gevoel te geven dat je 100m naar beneden valt. Het scherm was dan ook zo groot en overal rond je, met de ene mind trick na de andere, echt zeer goed gedaan.

Route 66

De Route 66 is door de jaren heen volledig vernieuwd, maar nu en dan zie je zijwegen waar “Historic Route 66” staat aangeduid. Als je die pijlen volgt, maak je een lus van soms een half tot twee uur en kom je telkens weer op de nieuwe weg terecht. Zeer fotogeniek, maar ook soms saai en bij momenten gevaarlijk (vooral als je je sleutels in de wagen laat liggen en jezelf buitensluit bij een temperatuur van 40°C, zie verhaal hieronder). Dus neem altijd minstens 2 liter water per persoon mee in de wagen, want met die airco besef je niet dat je door pure woestijn rijdt.

Als je van oude road signs houdt, stop dan in de dorpjes Needles, Kingman en Seligman. De allermooiste sign vond ik die van Roy’s Motel. Ik heb die trouwens via Google Streetview gevonden en op onze kaart met adresjes aangeduid.

Tip: Zorg dat je de zonsondergang meemaakt op de Route 66, het licht is fantastisch.

Het verhaal van de schrik van mijn leven.

We hadden er niks beters op gevonden dan even van de Route 66 af te wijken langs een zandwegje, nog dieper de woestijn in. Daar lag een autoband en ik dacht dat we wat leuke foto’s konden nemen. Ik zei tegen Shih: “Doe jij alsof je op weg bent naar Las Vegas en een platte band hebt. Doe je kostuumbroek aan en rol eens die band naar de wagen.” Ik stapte uit om het fototoestel uit de koffer te halen. Wat een hitte! En wind! Het was alsof er ergens een gigantische haardroger tegen ons aan stond te blazen. Ik dacht al: "we moeten hier niet te lang over doen, want deze hitte is absurd." Shih was zich op de passagierszetel aan het omkleden. Ik hoor hem uitstappen en de deur dichtslaan. Ik had het fototoestel uitgehaald en was klaar om te shooten. Plots hoor ik Shih vloeken. Hij kreeg de deur niet meer open en de sleutels van de Challenger zaten in zijn andere broek die nu op de achterbank lag te blinken. “Dat meen je niet!” schreeuw ik uit. Die eerste seconden van besef zijn echt paniekerig. Dan begin je direct te denken: “gsm”? In de auto. “Water”? In de auto. Nog meer paniek. Dan denk je “te voet naar de hoofdweg”? Dan voel je de hitte en zie je de afstand. Geen optie. Volgende stap : ruit inslaan met een steen. Ok, je voelt efkes de paniek wegzakken, maar dan denk je aan de schade + zoveel uren door de woestijn terugrijden met een open ruit in die hitte… Shit, we zijn zowieso gesjareld. Ok, volgend plan: de achterbank naar beneden duwen vanuit de openstaande koffer. Die bestond blijkbaar uit 2 delen met een spleet tussen. Maar die zat natuurlijk muurvast... Misschien kan ik mijn hand ertussen steken en Shih’s broek pakken op de achterbank. Ok, we hadden een plan. Mijn hand ging er met veel moeite door, maar mijn pols kwam vast te zitten. Even paniek, want ik kreeg mijn hand er niet meer terug uit. Ik heb toen zo hard moeten trekken dat ik er een schaafwonde aan had overgehouden. Ondertussen zaten we daar maar aan het zweten. Shih nam een steen om de ruit in de slaan en toen dacht ik : "Stop! We duwen die steen in de spleet van de achterbank met mijn voet zodat die een paar millimeter breder wordt en we proberen het nog eens om een hand erdoor te steken." We zijn dus allebei in de kofferbak gaan liggen. Ik, om kracht te zetten met mijn voet op de steen en Shih om aan de broek te kunnen met zijn hand. We hebben hem uiteindelijk te pakken gekregen zonder de auto te beschadigen. Maar één ding was ongelofelijk dom van ons : met 2 in de kofferbak gaan liggen (ja, we konden daar alletwee in, want die Amerikaanse auto’s zijn gigantisch vergeleken bij die van hier). Was de kofferbak dan dichtgekletst, dan waren wij een zeer tragische dood gestorven. Ik krijg er nog rillingen van als ik eraan denk.

We hebben die foto’s dan toch nog genomen en ze waren fantastisch. Jammer genoeg is ons fototoestel gestolen bij onze aankomst in België. De enige foto’s die we nog hebben zijn die die we hebben opgeladen op Instagram of op onze online dropbox.

Grand Canyon: South Rim

En ja, de Grand Canyon moet je gezien hebben. Je kan er eindeloos staren naar het adembenemende uitzicht, kilometers diep en met prachtige kleuren. Je moet wel de honderden toeristen wegdenken ofwel de North Rim nemen, maar dat is verder rijden. Je kan ook vanuit Las Vegas een helicoptervlucht nemen en even landen in de Canyon, maar daar moet je wel wat geld voor neertellen. 

We wilden de Canyon zien bij zonsondergang, maar het was al laat. Shih haalde zijn zware voet boven en plots zagen we zwaailichten in onze achteruitkijkspiegel. Damn! Tante Angelina had ons al gewaarschuwd voor de torenhoge boetes voor speeding, tot 1000 dollar zelfs. En daar had ik echt geen zin in. Wij zijn onmiddellijk braaf gestopt. En daar stonden we dan, bang aan het afwachten. Maar die flik bleef maar in zijn auto zitten. Shih deed zijn deur open en die flik roept direct : “Remain in your vehicle, sir!”. Na 5 volle minuten kwam hij door ons ruitje piepen en vroeg : “Where’re you from?”. Die 5 minuten had hij dus gebruikt om onze nummerplaat te checken en te ontdekken dat het een rental was uit California. Dus wist hij dat we toeristen waren. “Belgium”, zeiden we in koor. “Going to the Canyon ?” “Yes” “Where are you stayin’ ?” “At the camping” Begon hij ons daar hartelijk uit te lachen. “Why are you laughing?”, vroeg ik. “This doesn’t seem the kind of car to stay on a camping with.” Tja, die crossbak had ons al genoeg gekost, mogen we dan niet uitsparen op logement? “You know what a deer is?”, vroeg de flik. “Yes” "Well, here we’ve got antlers. That’s a 400 Kay Gee deer." (Kay Gee van kg… goed opgemerkt, meneer de politieagent, dat wij in kilogrammen denken en niet in pounds) “If you hit an antler at that speed, it’s not gonna be pretty.” (ok, ok, ok, zeg ons nu gewoon hoeveel boete we moeten betalen) “You were going 81. The speed limit here is 75.” De boete was uiteindelijk 100 dollar, niet leuk, maar toch een opluchting dat er maar 2 nullen in zaten. Daarna is hij zelfs nog met ons op de foto gegaan. En hij vroeg of hij ook van ons een foto mocht nemen om naar zijn zoon in Afghanistan te sturen. Wij met een brede smile voor onze Challenger. Die zoon zal gedacht hebben : allé, die zijn precies blij met hun boete.

Monument Valley

In Monument Valley hebben we ons laten gidsen door een Navajo indiaan. Hij heeft voor ons een lied gezongen dat ons zou beschermen tegen ongeluk en hij heeft ons ook de laatste nieuwe roddel van de streek verteld : Johnny Depp is in Monument Valley komen filmen voor “Lone Ranger” en hij viel constant van zijn paard, want hij moest erop rijden zonder zadel. Dan hebben ze maar een stand-in gebruikt. Zo, nu zijn we ook weer mee.

Colorado boot trip en kajakken op Lake Powell

Dit kan je doen op één dag. We hadden geboekt via Colorado River Discovery. De boot was een raft, maar wel één voor gepensioneerden. Dus waar je niet moet peddelen en met een motor. We zijn gaan varen waar de Colorado rivier op z’n breedst was en met weinig stroomversnelling. Dat was een beetje een tegenvaller, want ik had wat meer avontuur verwacht.

De dag erna zijn we de rivier ook vanuit de hoogte gaan bekijken. De plaats waar dat het mooiste is, is ter hoogte van de Horse Shoe Bend, een kronkel in de rivier in de vorm van een hoefijzer. Bij helder weer is het zicht prachtig (kijk maar eens op Google). Wij hadden regen. Maar toch leuk om de rafts als kleine luizenbootjes te zien varen. 

Nog meer dan van de zee, hou ik van meren. En Lake Powell is een winner. Heerlijk warm water en aangename gladde zandrotsen waar je gerust blootvoets op kunt gaan joggen. En alles is zeer natuurlijk gehouden, geen bebouwing en zo. Je kan een boot of jetski huren, maar wij zijn het meer gaan verkennen via kajak. Met een gids en een ander Amerikaans koppel zijn we tot in de kleinste kronkelbaaitjes van het meer gaan varen. De rotspartijen leken daar op kaas met gaten, zeer surrealistische sfeer, je zit precies op een andere planeet.

Als je nog nooit gekajakt hebt, zou ik deze trip niet aanraden, want wij zaten in het terugkeren in een mini-storm met krachtige tegenwind (op de foto zie dat onweer al aankomen) en het was toch wel een uur stevig doorpeddelen en stijve armspieren de dag erna. De gids was opgelucht dat we terug zijn geraakt.

Tip : ga niet zoals ik op een rots staan springen voor de foto, want dan komen er boten af om te vragen of we hulp nodig hadden :-/

Upper Antelope Canyon

Vlak voor je Page binnenrijdt, kan je Antelope Canyon bezoeken, dat is een bijzondere rotsspleet waar de zonnestralen naar binnen schijnen en zo krijg je magische lichteffecten op de uitgesleten oranjekleurige rotsen. Je hebt de Upper Antelope Canyon en de Lower Antelope Canyon. Wij zijn de Upper gaan bezoeken, want de Lower is moeilijker te bereiken en ook kleiner. Je koopt een ticket bij de Indianen en zij brengen je in een pickup truck naar de spleet. Het is echt vechten om een foto te kunnen nemen zonder een toerist op. Super veel volk. Maar desondanks loont het de moeite om het een keer gezien te hebben.

Las Vegas

Las Vegas is tof, daar niet van, maar ik had het liever bezocht toen ik niet zwanger was. Want er wordt vollebak gerookt in de casino’s en je krijgt gratis drank als je gaat spelen (niet voor mij dus). Ik had ook schrik om teveel op te gaan in het gokken. Daardoor heb ik het voor Shih wel een beetje verpest, maar laten we het daar nu even niet over hebben ;-)

Wij verbleven 2 nachten in een duurdere kamer in de Flamingo en daarna nog 1 nacht in een goedkope kamer in the Golden Nugget. De kamer in de Flamingo had een prachtig zicht op de Bellagio founteinen en het Paris hotel. Er was een ingebouwde tv in de badkamerspiegel en het had een kitch pornobed. Ik was ook fan van de grafische elementen in de gang.

De Golden Nugget kamer keek uit een betonnen muur met een industrieel landschap naast. Maar wat zo bijzonder was aan dat hotel, was de shark tank, een zwembad met een gigantisch aquarium vol haaien. Je kon zelfs via een transparante glijbaan door het aquarium slieren, jeujjjj! Allemaal leuk op het eerste zicht, maar toen ik die haaien de hele tijd dezelfde rondjes zag zwemmen, kreeg ik toch een slecht gevoel. Maar ja, dat maakt natuurlijk deel uit van de foutheid van Las Vegas.

Als je de standaard bezoekjes al hebt gedaan zoals het reuzenscherm in Freemont Street, de Bellagio fonteinen en de zovele andere hotelattracties, moet je zeker eens naar het Neon Museum. Dat was ooit een stortplaats voor oude neon signs die ze omgetoverd hebben tot museum. Ze waren net aan het verbouwen toen wij er waren, dus mochten we niet binnen. We hebben dan maar onder en boven het hek zitten fotograferen… Daar zie je dat Las Vegas toch iets cooler was ten tijde van Frank Sinatra…

Palm Springs

Na Las Vegas zijn we helemaal terug zuidwaarts gereden tot in Palm Springs, "home of the hipsters" en het walhalla van “midcentury modern architecture”. 

Omdat ik zo’n fan ben van die stijl, heb ik ook hotels gezocht met dat karakter. Het eerste was Ace hotel, iets teveel hipsters en vrijgezellengroepjes, maar wel heel mooi gerestaureerd. 

Het tweede was Orbit In, het beste hotel waar ik ooit al heb geslapen. Supercharmante eigenaars die nog de tijd nemen om met de gasten te praten. Elke avond om 17u is er Orbitini time met een gratis cocktail en dan kunnen alle gasten een babbeltje slaan met elkaar. Zo leerden we een ander Vlaams koppel kennen, een Italiaanse schoonheid op leeftijd met haar rijke roste Ierse man en een koppel van rond de 40 uit Engeland waarvan de man een gefrustreerde rockzanger was die maar niet ontdekt wilde worden. Hij had een cd laten maken op eigen kosten en deelde die dan maar uit, want verkopen deed hij niet. Hij vertelde ons ook het verhaal van zijn leven: dat hij ooit zijn cd aan Elton John wou geven op één of andere party in LA. De security heeft hem eerst tegengehouden, maar Elton zei dat het goed was. Jammergenoeg mocht zelfs dat niet baten. Ik zou graag wat reclame voor hem maken, maar ik ben zijn naam en zijn cd vergeten. Dat zegt misschien al genoeg…

Nu terug naar de Orbit In: dat zwembad was zalig en vaak voor ons alleen. Er was ook een hot tub met een haardvuur waar je ’s nachts onder de palmbomen kon gaan relaxen. Ook gratis fietsen... allemaal dingen die super zouden zijn, moest het daar niet constant 38°C zijn. Palm Springs is dan ook een betere plek in de winter.

Orbit In was een hemels verblijf, maar hotel Del Marcos bleek nog net iets mooier. Jammergenoeg zijn we daar niet blijven slapen. Voor een volgende keer, dacht ik, maar er stond: kinderen verboden…

 

Op een dik uur van Palms Springs ligt het beeldschone Joshua Tree park. We hadden een studio vlak aan het park geboekt via Airbnb, maar je had het gevoel dat je in het park logeerde. De eigenares vermeldde erbij dat je soms coyotes kunt spotten vanuit de keuken. We hebben er geen gezien, wel een woestijnkonijn. Echt een unieke plek om te logeren.

Joshua Tree Park lag op een kwartier van onze studio. Je kan erdoor rijden met de wagen en nu en dan stoppen om een wandelingetje te maken van 2 minuten om dan vlug terug in de airco van de wagen te gaan vluchten. Ik had een goeie manier gevonden om de hitte even te vergeten: met een prinsessenkleed van de kringloopwinkel gaan poseren tussen de cactussen. 

Ga je ook naar California of Arizona en heb je vragen? Mijn Amerikaanse alter ego’s Hanna Samantha en Hanne Luna staan ter uwer beschikking ;-)
Tot gauw!