
Het is niet omdat je
zwanger bent dat je niet mag reizen. Ik was toen bijna 3 maand ver en niemand
wist het. Sommigen beweerden dat er op de foto’s al een buikje te zien was,
neen, dat was gewoon een hamburger teveel, vrees ik ;-). Door Arizona, het land
der cowboys, reizen en proberen gezond te eten, was niet eenvoudig met al die
vette taco’s, super size burgers en Mac ’n Cheese op het menu… Daarom
dronk ik regelmatig een V8 groentensapje uit de supermarkt. Maar pas op, drink niet
de pikante versie en zeker niet als je naast Shih in een Dodge Challenger zit
op de ring rond LA. Want die is er daarna terug uitgekomen, recht in een
shopping bag van Fred Segal. Uitgezonderd dat ene moment, heb ik van mijn
zwangerschap niet veel last gehad. Hier een overzicht van onze avonturen en de
niet te missen plekjes :
Geen roadtrip door The States zonder muscle car! Normaal ben ik redelijk milieubewust, maar voor deze ene keer heb ik m’n principes opzij gezet. Ik had op voorhand een wagen gereserveerd bij Fox. Staar je niet blind op de foto’s op de website, bij dergelijke verhuurbedrijven krijg je alleen maar wat er op dat moment vrij is. Ik wou een Dodge Challenger, maar die ging pas de volgende dag binnen zijn. In afwachting kozen we een vieze foute bling bling Ford.
Santa Monica - Venice Beach - Malibu Beach
De eerste dagen logeerden we in Santa Monica, LA bij Shih’s nonkel Keh, een vlotte immomakelaar, zijn vrouw Angelina, een food lover van jewelste en hun extreem verlegen puber Aron. Het was mijn eerste kennismaking met de nonkels en tantes van Shih, want behalve zijn moeder, zijn boer en zus, woont iedereen van z’n familie in Taiwan of de Verenigde Staten. Het zijn ongelofelijk gastvrije mensen die weten hoe ze moeten genieten van het leven. Het kan ook moeilijk anders als je in het perfecte Santa Monica woont…



Tip : Normaalgezien
zie je niet veel van de zee omdat het redelijk volgebouwd staat met sjieke villa’s,
maar nu en dan is er een trapje naar beneden met een stukje onbebouwd strand.
Daar zit niet veel volk, hoogstens een hipster koppel met hun hond en het is er
makkelijk en gratis parkeren, want het is een woonbuurt. Beeld je gewoon in dat
je daar woont en de rest komt vanzelf ;-)
Food food food !
In LA zijn zoveel
goeie restaurants en culinaire initiatieven dat we er eigenlijk zouden moeten
gaan wonen om alles te kunnen uitproberen. Een fenomeen dat hier ook de kop
begint op te steken, maar vooral in LA is ontstaan, zijn de food trucks. Niet
zomaar een frituur op wielen, maar kwalitatieve gerechtjes om uit het vuistje
te eten. Op Twitter kan je dagelijks volgen waar de trucks staan. In België zou
zoiets niet draaien vanwege het slechte weer, maar er zijn toch al mooie jaarlijkse
initiatieven zoals Gent Smaakt en het weekend van de rollende keukens in
Amsterdam.

1. In ‘n out burger:
Van alle fastfoodketens is de In ‘n Out burger al een tijdje de nieuwe hype.
Waarschijnlijk omdat iedereen een beetje uitgekeken is op de McDonalds en
Burger Kings. Je vindt er dé basis burger, gemaakt met kwalitatieve
ingrediënten en de vormgeving doet wat retro aan. De sterkte zit ‘m in de
eenvoud.
2. Umami Burger:
Totaal het tegenovergestelde van In ‘n Out burger : de luxe gourmet burger, een
beetje vergelijkbaar met Ellis Gourmet Burger van bij ons. Probeer zeker de
smushed potatoes als side dish, echt heerlijk.
3. Japanese barbecue Tokyo Kalbi : één van de tips van tante Angelina, gemarmerde rundsreepjes van
extreem verwende koebeesten op de grill. Je mag zelf je vlees bakken aan de
tafel, heel leuk om te doen en ongelofelijk lekker. Niet goedkoop, maar toch de
ervaring waard.

Speedee, een
sympathieke kok met een hamburgerhoofd.


Tip #1: Op de
Jurassic Park Ride word je nat, maar dan ook echt doorweekt. Zo’n beetje
waterkanon gevoel. Steek je gerief dus in de locker en doe een regenponcho aan
of zoiets. Wij wisten van niks en aan de uitgang verkopen ze handdoeken
voor $20 het stuk. Typisch…
Als je van oude road signs houdt, stop dan in de dorpjes Needles, Kingman en Seligman. De allermooiste sign vond ik die van Roy’s Motel. Ik heb die trouwens via Google Streetview gevonden en op onze kaart met adresjes aangeduid.
Tip : ga niet zoals ik op een rots staan springen voor de foto, want dan
komen er boten af om te vragen of we hulp nodig hadden :-/

Als je wat tijd over
hebt in LA (not), kan je een bezoekje brengen aan het oudste McDonalds
restaurant dat nog werkt en het crappy museum dat eraan verbonden is. Allé,
museum, eerder een slecht belichte gang met een paar vergeelde servietten
achter glas. Moeilijk fotografeerbaar dus, maar ik heb het allereerste McDonald’s
logo teruggevonden in het boekje “Meet Mister Product”.


Helemaal niet op
onze route, maar na het zien van deze mini-documentaire, wilden we absoluut
kennismaken met de kerel van Galco’s soda pop store. En we hadden geluk, hij
stond in z’n winkel. Hij heeft ons een persoonlijke rondleiding gegeven en we
hebben onder andere komkommerlimonade en Jamaicaanse gemberlimonade mogen
proeven. Mooi om te zien hoe een kleine zelfstandige met zoveel passie zijn
ding doet. Voor ons is hij toch een beetje een held ;-)
Universal Studios
In LA kan je
verschillende filmstudios gaan bezoeken, wij kozen voor Universal Studios omdat het meer dan alleen sets van bekende films zijn, het is een compleet pretpark
waar je je op 1001 manieren kan amuseren… en belachelijk maken.
Zie je blije Shih
hier op deze foto? Dat was voor de Simpson Ride. Na heb ik niet gefotografeerd,
want dat speelde zich af op het toilet…



Tip #2: De beste
ride van het park is de Transformers 3D Ride. Vergeet die lullige brilletjes
uit de cinema, dit is 3D voor al je zintuigen. Dit is echt in een film zitten,
maar dan ook echt erin. Ik had wel al eens een 3D ride gedaan in EuroDisney.
Wel, dat was niks vergeleken bij Transformers. We hadden het gevoel dat we
metershoog naar beneden gevallen zijn en ik heb achteraf eens opgezocht hoe
hoog die karretjes bewegen, blijkbaar is er maar 6m nodig om je het gevoel te
geven dat je 100m naar beneden valt. Het scherm was dan ook zo groot en overal
rond je, met de ene mind trick na de andere, echt zeer goed gedaan.
Route 66
De Route 66 is door de jaren heen volledig vernieuwd, maar nu en dan zie je zijwegen waar “Historic Route 66”
staat aangeduid. Als je die pijlen volgt, maak je een lus van soms een half tot
twee uur en kom je telkens weer op de nieuwe weg terecht. Zeer fotogeniek, maar
ook soms saai en bij momenten gevaarlijk (vooral als je je sleutels in de wagen
laat liggen en jezelf buitensluit bij een temperatuur van 40°C,
zie verhaal hieronder). Dus neem altijd minstens 2 liter water per persoon mee in de
wagen, want met die airco besef je niet dat je door pure woestijn
rijdt.
Als je van oude road signs houdt, stop dan in de dorpjes Needles, Kingman en Seligman. De allermooiste sign vond ik die van Roy’s Motel. Ik heb die trouwens via Google Streetview gevonden en op onze kaart met adresjes aangeduid.
Het verhaal van de schrik van mijn leven.
We hadden er niks beters op gevonden dan even van de Route 66 af te wijken
langs een zandwegje, nog dieper de woestijn in. Daar lag een autoband en ik
dacht dat we wat leuke foto’s konden nemen. Ik zei tegen Shih: “Doe jij alsof
je op weg bent naar Las Vegas en een platte band hebt. Doe je kostuumbroek aan
en rol eens die band naar de wagen.” Ik stapte uit om het fototoestel uit de
koffer te halen. Wat een hitte! En wind! Het was alsof er ergens een
gigantische haardroger tegen ons aan stond te blazen. Ik dacht al: "we moeten hier niet
te lang over doen, want deze hitte is absurd." Shih was zich op de passagierszetel
aan het omkleden. Ik hoor hem uitstappen en de deur dichtslaan. Ik had het
fototoestel uitgehaald en was klaar om te shooten. Plots hoor ik Shih vloeken. Hij
kreeg de deur niet meer open en de sleutels van de Challenger zaten in zijn
andere broek die nu op de achterbank lag te blinken. “Dat meen je niet!”
schreeuw ik uit. Die eerste seconden van besef zijn echt paniekerig. Dan begin
je direct te denken: “gsm”? In de auto. “Water”? In de auto. Nog meer paniek.
Dan denk je “te voet naar de hoofdweg”? Dan voel je de hitte en zie je de
afstand. Geen optie. Volgende stap : ruit inslaan met een steen. Ok, je voelt
efkes de paniek wegzakken, maar dan denk je aan de schade + zoveel uren door de
woestijn terugrijden met een open ruit in die hitte… Shit, we zijn zowieso
gesjareld. Ok, volgend plan: de achterbank naar beneden duwen vanuit de
openstaande koffer. Die bestond blijkbaar uit 2 delen met een spleet tussen. Maar die zat natuurlijk muurvast... Misschien kan ik mijn hand ertussen steken en Shih’s broek pakken op
de achterbank. Ok, we hadden een plan. Mijn hand ging er met veel moeite door,
maar mijn pols kwam vast te zitten. Even paniek, want ik kreeg mijn hand er
niet meer terug uit. Ik heb toen zo hard moeten trekken dat ik er een
schaafwonde aan had overgehouden. Ondertussen zaten we daar maar aan het
zweten. Shih nam een steen om de ruit in de slaan en toen dacht ik : "Stop! We
duwen die steen in de spleet van de achterbank met mijn voet zodat die een paar
millimeter breder wordt en we proberen het nog eens om een hand erdoor te
steken." We zijn dus allebei in de kofferbak gaan liggen. Ik, om kracht te
zetten met mijn voet op de steen en Shih om aan de broek te kunnen met zijn
hand. We hebben hem uiteindelijk te pakken gekregen zonder de auto te beschadigen.
Maar één ding was ongelofelijk dom van ons : met 2 in de kofferbak gaan liggen
(ja, we konden daar alletwee in, want die Amerikaanse auto’s zijn gigantisch
vergeleken bij die van hier). Was de kofferbak dan dichtgekletst, dan waren wij
een zeer tragische dood gestorven. Ik krijg er nog rillingen van als ik eraan
denk.
We hebben die foto’s dan toch nog genomen en ze waren fantastisch. Jammer
genoeg is ons fototoestel gestolen bij onze aankomst in België. De enige foto’s
die we nog hebben zijn die die we hebben opgeladen op Instagram of op onze online
dropbox.
Grand Canyon: South Rim
En ja, de Grand Canyon moet je gezien hebben. Je kan er eindeloos staren
naar het adembenemende uitzicht, kilometers diep en met prachtige kleuren. Je
moet wel de honderden toeristen wegdenken ofwel de North Rim nemen, maar dat is
verder rijden. Je kan ook vanuit Las Vegas een helicoptervlucht nemen en even landen
in de Canyon, maar daar moet je wel wat geld voor neertellen.
We wilden de Canyon zien bij zonsondergang, maar het was al laat. Shih
haalde zijn zware voet boven en plots zagen we zwaailichten in onze
achteruitkijkspiegel. Damn! Tante Angelina had ons al gewaarschuwd voor de
torenhoge boetes voor speeding, tot 1000 dollar zelfs. En daar had ik echt geen
zin in. Wij zijn onmiddellijk braaf gestopt. En daar stonden we dan, bang aan het afwachten. Maar die flik bleef maar in zijn auto zitten. Shih deed zijn deur open en
die flik roept direct : “Remain in your vehicle, sir!”. Na 5 volle minuten kwam
hij door ons ruitje piepen en vroeg : “Where’re you from?”. Die 5 minuten had
hij dus gebruikt om onze nummerplaat te checken en te ontdekken dat het een
rental was uit California. Dus wist hij dat we toeristen waren. “Belgium”,
zeiden we in koor. “Going to the Canyon ?” “Yes” “Where are you stayin’ ?” “At
the camping” Begon hij ons daar hartelijk uit te lachen. “Why are you
laughing?”, vroeg ik. “This doesn’t seem the kind of car to stay on a camping
with.” Tja, die crossbak had ons al genoeg gekost, mogen we dan niet uitsparen
op logement? “You know what a deer is?”, vroeg de flik. “Yes” "Well, here we’ve
got antlers. That’s a 400 Kay Gee deer." (Kay Gee van kg… goed opgemerkt, meneer
de politieagent, dat wij in kilogrammen denken en niet in pounds) “If you hit
an antler at that speed, it’s not gonna be pretty.” (ok, ok, ok,
zeg ons nu gewoon hoeveel boete we moeten betalen) “You were going 81. The
speed limit here is 75.” De boete was uiteindelijk 100 dollar, niet leuk, maar
toch een opluchting dat er maar 2 nullen in zaten. Daarna is hij zelfs nog met
ons op de foto gegaan. En hij vroeg of hij ook van ons een foto mocht nemen om
naar zijn zoon in Afghanistan te sturen. Wij met een brede smile voor onze
Challenger. Die zoon zal gedacht hebben : allé, die zijn precies blij met hun
boete.
Monument Valley
In Monument Valley hebben we ons laten gidsen door een Navajo indiaan.
Hij heeft voor ons een lied gezongen dat ons zou beschermen tegen ongeluk en
hij heeft ons ook de laatste nieuwe roddel van de streek verteld : Johnny Depp
is in Monument Valley komen filmen voor “Lone Ranger” en hij viel constant van
zijn paard, want hij moest erop rijden zonder zadel. Dan hebben ze maar een
stand-in gebruikt. Zo, nu zijn we ook weer mee.
Colorado boot trip en kajakken op Lake Powell
Dit kan je doen op één dag. We hadden geboekt via Colorado River Discovery.
De boot was een raft, maar wel één voor gepensioneerden. Dus waar je niet moet
peddelen en met een motor. We zijn gaan varen waar de Colorado rivier
op z’n breedst was en met weinig stroomversnelling. Dat was een beetje een
tegenvaller, want ik had wat meer avontuur verwacht.
De dag erna zijn we de rivier ook vanuit de hoogte
gaan bekijken. De plaats waar dat het mooiste is, is ter hoogte van de Horse
Shoe Bend, een kronkel in de rivier in de vorm van een hoefijzer. Bij helder
weer is het zicht prachtig (kijk maar eens op Google). Wij hadden regen. Maar
toch leuk om de rafts als kleine luizenbootjes te zien varen.
Nog meer dan van de zee, hou ik van meren. En Lake Powell is een winner.
Heerlijk warm water en aangename gladde zandrotsen waar je gerust blootvoets op
kunt gaan joggen. En alles is zeer natuurlijk gehouden, geen bebouwing en zo.
Je kan een boot of jetski huren, maar wij zijn het meer gaan verkennen via kajak.
Met een gids en een ander Amerikaans koppel zijn we tot in de kleinste
kronkelbaaitjes van het meer gaan varen. De rotspartijen leken daar op kaas met
gaten, zeer surrealistische sfeer, je zit precies op een andere planeet.


Als je nog nooit gekajakt hebt, zou ik deze trip niet aanraden, want wij
zaten in het terugkeren in een mini-storm met krachtige tegenwind (op de foto zie dat onweer al aankomen) en het was
toch wel een uur stevig doorpeddelen en stijve armspieren de dag erna. De gids
was opgelucht dat we terug zijn geraakt.
Upper Antelope Canyon
Vlak voor je Page binnenrijdt, kan je Antelope Canyon bezoeken, dat is
een bijzondere rotsspleet waar de zonnestralen naar binnen schijnen en zo krijg
je magische lichteffecten op de uitgesleten oranjekleurige rotsen. Je hebt de
Upper Antelope Canyon en de Lower Antelope Canyon. Wij zijn de Upper gaan
bezoeken, want de Lower is moeilijker te bereiken en ook kleiner. Je koopt een
ticket bij de Indianen en zij brengen je in een pickup truck naar de spleet.
Het is echt vechten om een foto te kunnen nemen zonder een toerist op. Super
veel volk. Maar desondanks loont het de moeite om het een keer gezien te
hebben.
Las Vegas
Las Vegas is tof, daar niet van, maar ik had het liever bezocht toen ik
niet zwanger was. Want er wordt vollebak gerookt in de casino’s en je krijgt
gratis drank als je gaat spelen (niet voor mij dus). Ik had ook schrik om teveel
op te gaan in het gokken. Daardoor heb ik het voor Shih wel een beetje verpest,
maar laten we het daar nu even niet over hebben ;-)
Wij verbleven 2 nachten in een duurdere kamer in de Flamingo en daarna
nog 1 nacht in een goedkope kamer in the Golden Nugget. De kamer in de Flamingo
had een prachtig zicht op de Bellagio founteinen en het Paris hotel. Er was een
ingebouwde tv in de badkamerspiegel en het had een kitch pornobed. Ik was ook
fan van de grafische elementen in de gang.
De Golden Nugget kamer keek uit een betonnen muur met een industrieel
landschap naast. Maar wat zo bijzonder was aan dat hotel, was de shark tank,
een zwembad met een gigantisch aquarium vol haaien. Je kon zelfs via een
transparante glijbaan door het aquarium slieren, jeujjjj! Allemaal leuk op het
eerste zicht, maar toen ik die haaien de hele tijd dezelfde rondjes zag
zwemmen, kreeg ik toch een slecht gevoel. Maar ja, dat maakt natuurlijk deel
uit van de foutheid van Las Vegas.
Als je de standaard bezoekjes al hebt gedaan zoals het reuzenscherm in Freemont
Street, de Bellagio fonteinen en de zovele andere hotelattracties, moet je
zeker eens naar het Neon Museum. Dat was ooit een stortplaats voor oude neon signs
die ze omgetoverd hebben tot museum. Ze waren net aan het verbouwen toen wij er
waren, dus mochten we niet binnen. We hebben dan maar onder en boven het hek
zitten fotograferen… Daar zie je dat Las Vegas toch iets cooler was ten tijde
van Frank Sinatra…
Palm Springs
Na Las Vegas zijn we helemaal terug zuidwaarts gereden tot in Palm Springs, "home of the hipsters" en het walhalla van “midcentury modern architecture”.
Omdat ik zo’n fan ben van die stijl, heb ik ook hotels gezocht met
dat karakter. Het eerste was Ace hotel, iets teveel hipsters en
vrijgezellengroepjes, maar wel heel mooi gerestaureerd.
Het tweede was Orbit In, het beste hotel waar ik ooit al heb geslapen. Supercharmante eigenaars die nog de tijd nemen om met de gasten te praten.
Elke avond om 17u is er Orbitini time met een gratis cocktail en dan kunnen alle gasten een babbeltje slaan met elkaar. Zo leerden we een ander Vlaams koppel
kennen, een Italiaanse schoonheid op leeftijd met haar rijke roste Ierse man en een koppel van rond de 40 uit Engeland waarvan de man een gefrustreerde rockzanger
was die maar niet ontdekt wilde worden. Hij had een cd laten maken op eigen
kosten en deelde die dan maar uit, want verkopen deed hij niet. Hij vertelde
ons ook het verhaal van zijn leven: dat hij ooit zijn cd aan Elton John wou
geven op één of andere party in LA. De security heeft hem eerst tegengehouden, maar Elton
zei dat het goed was. Jammergenoeg mocht zelfs dat niet baten. Ik zou graag wat
reclame voor hem maken, maar ik ben zijn naam en zijn cd vergeten. Dat zegt
misschien al genoeg…
Nu terug naar de Orbit In: dat zwembad was zalig en vaak voor ons
alleen. Er was ook een hot tub met een haardvuur waar je ’s nachts onder de
palmbomen kon gaan relaxen. Ook gratis fietsen... allemaal dingen die super zouden zijn,
moest het daar niet constant 38°C zijn. Palm Springs is dan ook een betere plek
in de winter.
Orbit In was een hemels verblijf, maar hotel Del Marcos bleek nog net
iets mooier. Jammergenoeg zijn we daar niet blijven slapen. Voor een volgende
keer, dacht ik, maar er stond: kinderen verboden…

Op een dik uur van Palms Springs ligt het beeldschone Joshua Tree park.
We hadden een studio vlak aan het park geboekt via Airbnb, maar je had het
gevoel dat je in het park logeerde. De eigenares vermeldde erbij dat je soms
coyotes kunt spotten vanuit de keuken. We hebben er geen gezien, wel een
woestijnkonijn. Echt een unieke plek om te logeren.
Joshua Tree Park lag op een kwartier van onze studio. Je kan erdoor
rijden met de wagen en nu en dan stoppen om een wandelingetje te maken van 2
minuten om dan vlug terug in de airco van de wagen te gaan vluchten. Ik had een
goeie manier gevonden om de hitte even te vergeten: met een prinsessenkleed van
de kringloopwinkel gaan poseren tussen de cactussen.
Ga je ook naar California of Arizona en heb je vragen? Mijn Amerikaanse
alter ego’s Hanna Samantha en Hanne Luna staan ter uwer beschikking ;-)
Tot gauw!
Tot gauw!